صدایم دراید اگر لحظه‌ای

نثارم کند حرف مفت و جفنگ

الهی نصیبم نما تا کشم

زن و صاحب خانه ام را با تفنگ

زندگی رسم خوشایندی ست.

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،

پرشی دارد اندازه ی عشق.

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود.

زندگی جذبه ی دستی ست که میچیند.

زندگی نوبر انجیر سیاه،در دهان گس تابستان است.

زندگی بعد ردخت است به چشم حشره.

زندگی تجربه ی شب پره در تاریکی ست.

زندگی حس غریبی ست که یک مرغ مهاجر دارد.